شناسایی اولین نشانه های انقراض دسته جمعی در زمین در یک فسیل - وبلاگ دوین

به گزارش وبلاگ دوین به نقل از نیواطلس، محققان می گویند بر خلاف فرضیه های قبلی ممکن است کره زمین در میانه هفتمین رویداد بزرگ انقراضی خود باشد. دانشمندان شواهدی از یک رویداد انقراض دسته جمعی که قبلاً ناشناخته بود، یافته اند که نیم میلیارد سال پیش اتفاق افتاده است.

در حالی که الگوهای انقراض در طول زمان افزایش و کاهش می یابند، به طور کلی پذیرفته شده که پنج بازه زمانی اصلی وجود دارد که طی آنها بیش از 70 درصد حیات روی زمین از بین رفته است.

اولین مورد انقراض در حدود 450 میلیون سال پیش در انتها دوره اردویسین رخ داد و تا 85 درصد از همه گونه های زنده در آن موقع از بین رفت. بدترین رویداد انقراضی هم در انتها دوره زمین شناسی پرمین رخ داد و تا 96 درصد از کل گونه های زنده از بین رفت. نوترین رویداد از این دست 66 میلیون سال پیش در انتها دوره کرتاسه رخ داد که همه دایناسورها را از بین برد.

اما در مطالعه نو، دانشمندان آمریکایی شواهدی را از یک رویداد انقراض دسته جمعی دیگر یافته اند که حدود 100 میلیون سال زودتر از اولین مورد پذیرفته شده فعلی اتفاق افتاده است. این تحول مربوط به دوره ادیاکاران در حدود 550 میلیون سال پیش است، یعنی زمانی که حیات چند سلولی پیچیده برای اولین بار شروع شد.

سوابق فسیلی این دوره به دلایل مختلفی مبهم است. زیرا موجوداتی که در آن موقع زندگی می کردند تا حد زیادی بدن نرمی داشتند و بنابراین فسیل های چندانی از آنها باقی نمانده است. به علاوه، مدت زمان زیادی از آن موقع گذشته است و بسیاری از فسیل های دوره ادیاکاران در اعماق زمین قرار گرفته و از بین رفته اند.

این امر شناسایی نشانه های یک رویداد انقراض جمعی را سخت می نماید. به نظر می رسد رکورد کاهش تنوع حیات از اواسط تا اواخر این دوره اتفاق افتاده، اما معین این که آیا این امر به انقراض کامل منجر شده یا خیر، مشکل است.

برای مطالعه این موضوع، محققان پایگاه داده ای از تقریباً همه حیوانات شناخته شده دوره ادیاکاران از سراسر دنیا و در طول ده ها میلیون سال جمع آوری کردند. آنها زمان زندگی و ناپدید شدن این موجودات، محیط، مقدار و شکل بدن، رژیم غذایی، عادات و اینکه آیا می توانند حرکت نمایند یا نه را آنالیز کردند.

با انجام این کار، محققان دریافتند که حدود 80 درصد از حیوانات زنده در دوره ادیاکاران میانی در اواخر این دوره منقرض شده بودند.

محققان بعلاوه بر این باورند که شواهدی برای کشف دلیل این رویداد انقراضی در دست دارند. سوابق زمین شناسی نشانه هایی از کاهش سطح اکسیژن اقیانوس ها را در آن موقع نشان می دهد، و جالب اینجاست که به نظر می رسد حیواناتی که زنده مانده اند، برای زندگی با اکسیژن کم سازگار بوده اند.