حقایقی در خصوص جراحی ایمپلنت سینه - وبلاگ دوین

به گزارش وبلاگ دوین، خیر، بسیاری از زنانی که تحت عمل جراحی ایمپلنت قرار می گیرند، شکلی در شیردهی ندارند و هیچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است. در مطالعاتی که مقدار سیلیکون در شیر انسان مقدار گیری شده است، در زنان دارای ایمپلنت سینه در مقایسه با زنان بدون ایمپلنت، مقدار بالاتر سیلیکون نشان داده نشده است و تغذیه با شیر مادر برای نوزاد مسئله ای ایجاد نمی کند. در روش های جراحی که از برش دور هاله استفاده می گردد ممکن است توانایی شیردهی فرد کاهش یابد.

حقایقی در خصوص جراحی ایمپلنت سینه

پاسخ گویی به سوالات مطرح شده در خصوص ایمپلنت به وسیله دکتر فرامرز صفائی

آیا جراحی ایمپلنت سینه با شیردهی تداخلی دارد؟

خیر، بسیاری از زنانی که تحت عمل جراحی ایمپلنت قرار می گیرند، شکلی در شیردهی ندارند و هیچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است. در مطالعاتی که میزان سیلیکون در شیر انسان میزان گیری شده است، در زنان دارای ایمپلنت سینه در مقایسه با زنان بدون ایمپلنت، میزان بالاتر سیلیکون نشان داده نشده است و تغذیه با شیر مادر برای نوزاد مسئله ای ایجاد نمی نماید. در روش های جراحی که از برش دور هاله استفاده می گردد ممکن است توانایی شیردهی فرد کاهش یابد.

تغییرات حس سینه بعد از جراجی ایمپلنت به چه صورت است؟

تغییرات نوک سینه بعد از جراحی به صورت کاهش ویا افزایش حس است. احتمال تغییرات دائمی حس سینه در تمام روش ها حدود 3 تا 5 درصد است و بیشترین درصد تغییرات نوک در برش اطراف هاله دیده می گردد.

میزان برش چه قدر است؟

در خصوص پروتزهای آب نمکی 3 تا 4 سانتی متر و در خصوص پروتزهای ژلی 4 تا 5 سانتی متر است.

آیا زنان در دوران بارداری یا شیردهی می توانند جراحی ایمپلنت را انجام دهند؟

خیر، در صورت تمایل این افراد می توانند 6 ماه بعد از زایمان یا 6 ماه بعد از قطع شیردهی اقدام به جراحی نمایند.

در حال حاضر چند نوع ایمپلنت وجود دارد؟

دو نوع:1-آب نمکی(سالین، 2-ژلی(سیلیکونی)، جدار هر نوع ایمپلنت از سیلیکون غیر قابل نفوذ ساخته شده است. ایمپلنت های آب نمکی اولین بار در سال 1965 وارد بازار شدند و اولین نسل ایمپلنت های ژلی در سال 1962 معرفی گردید و از سال 1993 نسل پنجم آن ها وارد بازار شده است.ایمپلنتهای آب نمکی بعد از قرار دادن در محل با سرم نمکی پر می شوند ولی ایمپلنت های ژلی از قبل از باسیلیکون پر شده اند.

ایمپلنت های آب نمکی برجستگی بیشتری ایجاد نموده وهنگام لمس سفت ترند. ایمپلنت های ژلی شکل طبیعی تری ایجاد می نمایند و در لمس قوام طبیعی تری دارند.

سطح ایمپلنت های نمکی یا ژلی ممکن است صاف (Smooth)، زبر(Textured)، یا (Microtextured) باشد.

استفاده از ایمپلنت ها در چه سنی مجاز است؟

طبق دستورالعمل انجمن داروغذای آمریکا (FAD) استفاده از ایمپلنت های آب نمکی از سال 2000 برای افراد بالاتر از 18 سال و ایمپلنت های ژلی از سال 2006 برای افراد بالاتر از 22 سال برای عظیم کردن سینه مجاز است و در صورتی که هدف از جراحی ایمپلنت، باز سازی سینه باشد، از هر دو نوع ایمپلنت می توان در هر سنی استفاده کرد.

آیا فردی که تحت عمل جراحی پروتز قرار گرفته می تواند از سولاریوم یا حمام آفتاب جهت برنزه کردن پوست استفاده کند؟

استفاده از سولاریوم یا گرفتن حمام آفتاب باعث صدمه پروتز نمی گردد(هرچند ممکن است پروتز گرم گردد و زمان لازم برای سرد شدن آن در مقایسه با بدن طولانی تر باشد) گفتنی است کسی که تحت عمل پروتز قرار گرفته بایستی از برخورد مستقیم اشعه آفتاب یا سولاریوم به محل برش جراحی حداقل به مدت یکسال خودداری نماید، زیرا برنزه کردن باعث تیره شدن دائمی یا طولانی مدت اسکار محل عمل می گردد.

آیا وزن فردی که می خواهد تحت عمل جراحی ایمپلنت قرار گیرد، باید در محدوده وزن ایده آل باشد؟

بهتر است وزن فرد در محدوده ایده آل باشد، کاهش وزن قابل توجه بعد از جراحی ایمپلنت سینه می تواند نتایج عمل را تغییر دهد زیرا ممکن است باعث افتادگی یا کاهش در سایز سینه گردد و برای فرد خوشایند نباشد. افزایش وزن قابل توجه می تواند باعث افزایش سایز سینه گردد.

آیا ایمپلنت باعث ایجاد سرطان و مانع از تشخیص آن می گردد؟

خیر، در مطالعات اجرا شده هیچ ارتباطی بین گذاشتن ایمپلنت و ایجاد سرطان سینه، بیماری های خود ایمنی و سایر بیماری های سیستمیک بافت نشده است. درحال حاضر هیچ مدرکی قطعی دال بر اینکه سرطان در زنانی که ایمپلنت دارند در مراحل پیشرفته تر تشخیص داده می گردد هم وجود ندارد.

آیا کسی که جراحی پروتز(ایمپلنت سینه) را انجام داده می تواند با هواپیما سفر کند؟

بله، فقط ممکن است در اثر تغییرات در فشارهوا در جدار پروتز (ایمپلنت) انبساط و انقباض رخ دهد که موجب ایجاد میزان کمی حباب هوا در پروتز گردد و فرد احساس شنیدن صدای جابه جایی مایع در هر دو نوع پروتز ژلی و سالین را داشته باشد. این حالت به طور خودبه خودی در عرض 24 تا 48 ساعت رفع می گردد.

آیا احتمال پارگی با تخلیه ایمپلنت وجود دارد؟

در مطالعاتی که اجرا شده است، خطر پارگی ایمپلنت آب نمکی در طی 3 سال اول 3 تا 5 درصد و در طی 5 سال اول 7 تا 10 درصد گزارش شده است که در صورت وقوع خطری برای بیمار ایجاد نمی نماید و خود بیمار هم متوجه آن می گردد؛ در این صورت احتیاج به تعویض ایمپلنت وجود دارد. در خصوص ایمپلنت های ژلی همجهت کنترل احتمال پارگی با توجه به آنکه پارگی ایمپلنت ژلی ممکن است بدون علامت باشد و در خیلی از مواقع تعویض ایمپلنت متوجه آن می گردد FDA توصیه نموده است که بعد از سه سال MRI کنترل از بیمار گرفته گردد و بعد از آن هر 2 تا 3 سال یک بار تکرار گردد.

مراقبت های بعد از جراحی به چه صورت است؟

معمولاً این عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می گردد و طول مدت بستری بیمار یک روز است. هنگام ترخیص برای بیمار مسکن و آنتی بیوتیک خوراکی تجویز می گردد. بیمار می تواند روز اول بعد از عمل پانسمان را برداشته و در صورت تمایل استحمام کند.

بعلاوه به بیمار توصیه می گردد که در هفته اول بعد از عمل رانندگی نکند و در محدودیت حرکتی دست ها را رعایت کند (بالا بردن دست ها برای مسواک یا شانه زدن بلامانع است) توصیه می گردد در چند هفته اول بعد از عمل خوابیدن روی شکم خودداری گردد اولین معاینه کنترل 3 تا 5 روز بعد از عمل انجام می گردد، در صورتی که در معاینه کنترل هرگونه شکی در خصوص بالا قرار گرفتن ایمپلنت وجود داشته باشد، از نوار مخصوص (Elastic wrap) استفاده می نمایند که دور تا دور قسمت بالایی قفسه بسته می گردد و جهت ایجاد فشار به سمت پایین ضروری است. معمولاً چند روز بعد از عمل، بیمار قادر به رفتن سرکار است ولی انجام فعالیت و ورزش شدید به مدت 2 تا 3 هفته و ترجیحاً 4 تا 6 هفته ممنوع است. بیشترین ورم ناشی از عمل طی 3 تا 5 هفته فروکش می نماید. حساسیت بافت ها به ویژه در لمس ممکن است تا چندین هفته طول بکشد. معاینات کنترل بعدی 4 تا 6 هفته، سه ماه و یک سال بعد از عمل انجام می گردد و بعد از آن ضروری است بیماران هر چند سال یک بار کنترل شوند.

سایز ایمپلنت سینه بر چه اساسی انتخاب می گردد؟

عوامل دخیل در انتخاب ایمپلنت عبارت اند از: میزان بافت بیمار و به ویژه عرض آن، میزان قفسه سینه، خصوصیات بافت نرم، انعطاف پذیری پوست و تمایل بیمار و نظر پزشک معالج به اسم یک قانون کلی توصیه می گردد که قطر ایمپلنت کم تر یا مساوی عرض سینه باشد. در حال حاضر ایمپلنت ها در سایزهای مختلف وجود دارند. از100cc تا 500cc و بالاتر. شرکت های سازنده ایمپلنت های ساخته اند که با عرض یکسان می توانند حجم و برجستگی متفاوت ایجاد نمایند و انواع آن عبارتند از low پروفایل، moderateپروفایل و high پروفایل ultrahigh پروفایل که نوع آخر بیشترین برجستگی سینه را ایجاد می نماید.

انواع برش ها در جراحی ایمپلنت کدام است؟

1-به وسیله چین زیر بافت اینفراماماری که شایع ترین نوع برش مورد استفاده است. 2-برش بری آرئولر؛ در مواردی که لیف هم زمان انجام می گردد، می توان از این نوع برش استفاده کرد. 3- از ناحیه زیر بغل. 4-به وسیله ناف که با آندسکوپ انجام می گردد. در این برش فقط می توان از ایمپلنت آب نمکی استفاده کرد. این روش به ندرت انجام می گردد. 5-در بیمارانی که آبدومینوپلاستی (جراحی پلاستیک شکم) می شوند، به وسیله برش شکم ایمپلنت در قفسه سینه قرار داده می گردد.

چند شکل ایمپلنت (پروتز) وجود دارد؟

دو نوع:1-گرد 2-قطره اشکی

محل قرار دادن ایمپلنت ها کجاست؟

الف-زیره غده، ب-زیر عضله.

1-در بیمارانی که هیپوماستی خفیف دارند و پوشش بافت نرم کافی است، روش زیر غده ای توصیه می گردد.

2-در روش زیر غده ای شکل طبیعی تری دارد.

3- برای اصلاح افتادگی خفیف یا افتادگی کاذب با پروتز از روش زیر غده ای استفاده می گردد.

4-در روش زیر غده ای درد بعد از عمل کمتر بوده و دوره نقاهت کوتاه تر است.

5-در زنانی که ورزشکار بوده و عضله پکتورال قوی دارند، روش زیر غده ای توصیه می گردد. زیرا فعالیت عضله باعث حرکات غیرطبیعی و تغییر شکل پروتز نخواهد شد.

6-در روش زیر عضله احتمال لمس شدن لبه های پروتز کمتر است.

7-در مواردی که بافت کم باشد، روش عضلانی توصیه می گردد (اعم از اینکه فرد ورزشکار باشد یا نباشد) زیرا در صورت استفاده از روش زیر غده ای احتمال لمس پروتز وجود خواهد داشت.

8-در روش زیر عضله ای احتمال عارضه انقباض کپسولی (Capsular ContractUre)کمتر است.

9-روش زیر عضله ای بیشترین پوشش در قسمت فوقانی را می دهد و در عین حال اجازه باز شدن فضا و بافت را در قسمت تحتانی می دهد.

10- به اسم یک اصل قرار دادن پروتز در زیر عضله برترین دراز مدت را ایجاد می نماید.

منبع:زندگی ایرانی، شماره 3

/س

منبع: راسخون