فوتوشاپ نیست؛ گوسفند خرگوشی غول پیکر 180 کیلو است، عکس - وبلاگ دوین

به گزارش وبلاگ دوین، گوسفند لستر مرزی یک نژاد گوسفند بریتانیایی است. این گوسفند پشم دراز است و یک نژاد دو منظوره محسوب می گردد زیرا هم برای گوشت و هم برای پشم پرورش می یابد. گوسفندان بزرگسال این نژاد مطیع هستند و به سایر منطقه ها فراوری گوسفند از جمله استرالیا و ایالات متحده صادر شده اند.

به گزارش خبرگزاری وبلاگ دوین و بر اساس گزارش راز بقا، گوسفند لستر مرزی (Border Leicester) در سال 1767 در نورثامبرلند انگلستان ایجاد شد. نام آنها از این واقعیت ناشی می گردد که زادگاه آنها در نزدیکی مرز اسکاتلند است و پایه آنها قوچ دیشلی لستر است. دیشلی لستر به وسیله رابرت بیکوِل (1726-1795) با تلاقی نژاد قدیمی لن شایر با گوسفند نوع لسترشایر ایجاد و پرورش یافت. دیشلی لستر در بین کشاورزان محلی بسیار محبوب شد. جورج و متیو کالی تعدادی از دیشلی لسترهای رابرت بیکول را خریدند و این نژاد به زودی به علت فروش این گوسفندان به وسیله برادران کالی در دو طرف مرز پیدا شد.

در حدود دهه 1830 دو نوع متمایز از دیشلی لستر در دو طرف مرز در حال توسعه بودند. برادران کالی در حال ترکیب نژادی گوسفندان خود با گوسفند تیزواتر (Teeswater) بودند در حالی که سایر کشاورزان در منطقه ها مختلف در امتداد مرز گوسفندان خود را با نژاد چِویوت (Cheviots) با ترکیب می کردند. این تنوع نژادی باعث شد که به ترتیب به Bluecaps و Redlegs و ملقب شوند. بسیاری از کشاورزان Redlegs سخت تر را ترجیح دادند و در حدود سال 1850 این گونه از دیشلی لستر به عنوان لستر بوردر شناخته شد. آنها در قرن نوزدهم یک نژاد نسبتاً رایج در بریتانیا بودند.

ویژگی های گوسفند لستر مرزی

به گزارش راز بقا؛ وزن زنده یک قوچ بالغ لستر مرزی در محدوده 140 تا 175 کیلوگرم و یک میش بالغ 90 تا 120 کیلوگرم است. وزن یک میش یک ساله حدود 64 کیلوگرم است. پشم سفید آنها بسیار بلند و مطابق با استانداردهای مرینو، چین دار پهن و در حدود 32 تا 38 میکرون است و برای لباس های با وزن میانه تا سنگین استفاده می گردد. با این حال، این پشم به وسیله ریسنده ها به علت چین دار و براق بودن مورد توجه قرار می گیرد.

گوسفندها معمولاً دو بار در سال، زمانی که طول پشم آنها به حدود 100 میلی متر رسیده باشد، پشم چینی می شوند. بره ها به طور میانه 1.8 کیلوگرم پشم فراوری می نمایند. بره های یک ساله ممکن است در هر دوره پشم چینی 3.2 کیلوگرم محصول دهند. لسترهای مرزی ایالات متحده، استرالیا و نیوزلند به ندرت با گله های بریتانیایی گشت و گذار می نمایند. همه گونه های لستر مرزی به علت مطیع بودنشان شناخته شده اند. آنها شیر خوبی فراوری می نمایند و مادران خوبی با درصد بره زایی حدود 150 درصد هستند.

لسترهای مرزی همگی سفید رنگ با بدنی بلند و تعیین، دنده هایی فنرمانند و پشتی پهن و قوی هستند. بینی این نژاد سیاه و گوش ها بزرگ، قائم و هوشیارند. رنگ پاها نیز تیره است. سر و پاها باید عاری از پشم بوده و فقط با موهای کوتاه سفید پوشیده شده باشد که قیچی کردن را آسان تر می نماید. گوسفندان این نژاد نیز باید دارای بینی رومی تعیینی باشند که بسیار شبیه چِویوت کانتری شمالی است.

نقاط قوت کلیدی در ارتباط با لستر مرزی وجود دارد که آنها را به یک نژاد عالی برای کشاورزان تبدیل می نماید. آنها ویژگی های مادری بسیار خوبی دارند، به این معنی که آنها خوب مادری می نمایند و در عین حال بره های با کیفیتی فراوری می نمایند. بره ها به علت سرعت رشد بالا سریعا به بلوغ می رسند و از طرف دیگر گوشت مرغوب و مطلوب فراوری می نمایند. این نژاد بعلاوه مقاوم است و نگهداری و مدیریت آن آسان است.

میش های مرزی لستر مرینو با قوچ های پشم کوتاه (مانند پول دورست یا ساوت داون) جفت می شوند تا بره های زبده و سرحال فراوری نمایند که به سرعت به وزن بازار رشد می نمایند و شکل لاشه ایده آلی دارند. اکثریت قریب به اتفاق بره های استرالیایی که برای گوشت فراوری می شوند به این روش پرورش داده می شوند. اولین انجمن این نژاد در سال 1888 در ایالات متحده تشکیل شد و انجمن لستر مرزی آمریکا تنها نژاد ثبت شده در ایالات متحده است.

227323