چه قارچ هایی در هوای بیمارستان ها وجود دارند؟ - وبلاگ دوین

به گزارش وبلاگ دوین، عفونت های بیمارستانی همیشه از مهم ترین مسائل نظام سلامت به حساب آمده و مقابله با آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است. محققان کشور انواع گوناگون عوامل قارچی پراکنده در هوای مراکز درمانی و داروهای مؤثر بر آن ها را در پژوهشی تعیین نموده اند.

به گزارش وبلاگ دوین، عفونت های قارچی مهاجم یکی از مسائل نگران نماینده در بخش های پرخطر بیمارستانی هستند. قارچ های فرصت طلب، این عفونت ها را در بیشتر موارد در بیماران دچار نقص ایمنی و سایر نقص های سلامتی به وجود می آورند. این در حالی است که در اغلب موارد، در بیماران با ایمنی سالم باعث بروز عفونت به ویژه عفونت های تهاجمی نمی شوند. اسپورهای قارچی ازجمله بیوآئروسل ها یا ذرات معلق در هوا بوده که در همه جا یافت شده و انتشار وسیع آن ها می تواند باعث ایجاد شکل های مختلف بیماری در بیمارستان ها شود.

قارچ ها به اعتقاد متخصصان قدرت تطابق بالایی نسبت به شرایط گوناگون زیست محیطی دارند. بااین حال آلودگی قارچی در محیط های داخلی به عوامل متعددی ازجمله رطوبت، تهویه، درجه حرارت، وجود ماده آلی در مصالح ساختمانی، بار قارچی در فضای خارجی ساختمان و فعالیت های ساخت وساز بستگی دارد. بنابراین قارچ های رشته ای موجود در اتاق های بیمارستانی ممکن است در محیط و بر سطوح گوناگون رشد نموده و میکرو کلنی هایی را ایجاد نمایند که اگر افراد دارای بیماری های زمینه ای و نقص سیستم ایمنی بستری در بیمارستان ها آن ها را استنشاق نمایند، اسپور ناشی از این کلنی ها می تواند موجب طیف متنوعی از عفونت های بیمارستانی سطحی و منتشره شود.

با توجه به لزوم برخورداری از دانش کافی در این خصوص، همیشه مطالعات مختلفی در این مورد در نقاط مختلف دنیا انجام می شود. در همین زمینه، محققانی از دانشگاه علوم پزشکی اراک اقدام به انجام تحقیقی نموده اند که در آن آلودگی قارچی در هوای بخش های ویژه بیمارستان های آموزشی آنالیز شده و الگوی حساسیت دارویی گونه های جداشده نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است.

محققان برای انجام این مطالعه، از بخش های پرخطر بیمارستان های آموزشی اراک تعداد 63 نمونه از هوا را جمع آوری نموده و با استفاده از روش های آزمایشگاهی مربوطه، به شناسایی جنس و تا حد امکان گونه قارچ ها پرداختند. آن ها سپس حساسیت دارویی گونه های جداشده قارچ را نسبت به داروهای مختلف آزمایش کردند.

بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، به طورکلی الگوی آلودگی قارچی بیمارستانی با قارچ های بیماری زا و نیز الگوی حساسیت دارویی این ارگانیسم ها با منطقه ها دیگر ایران و دنیا مطابقت داشت و داروهای مناسبی را نیز می توان برای کنترل آن ها به کار گرفت.

به گفته سید حامد میرحسینی، پژوهشگر گروه مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی اراک و همکارانش، از کل نمونه ها، 18 گونه قارچ جدا شد که شامل هشت آسپرژیلوس نایجر، چهار آسپرژیلوس فلاووس، دو آسپرژیلوس فومیگاتوس، دو گونه رایزوپوس، یک گونه موکور و یک گونه فوزاریوم بودند.

آن ها می افزایند: در آنالیز حساسیت دارویی نیز یک مورد حساسیت نسبی آسپرژیلوس فومیگاتوس به ایتراکونازول، یک مورد حساسیت نسبی آسپرژیلوس نایجر به کتوکونازول و یک مورد مقاومت آسپرژیلوس نایجر به ایتراکونازول مشاهده شد که می تواند در تجویز صحیح داروهای کنترل این قارچ ها مورد توجه واقع شود.

بنا بر این یافته ها، داروهای مطرح شده در دستورالعمل های دنیای برای درمان این عفونت ها مانند وریکونازول و کاسپوفانژین در درمان آسپرژیلوز مهاجم و آمفوتریسین B در درمان موکورمایکوز و فوزاریوز مهاجم در حال حاضر داروهایی کارآمدی هستند.

یافته های علمی پژوهشی فوق که می توانند دید محققان و دست اندرکاران بیمارستانی را نسبت به عفونت های احتمالی قارچی در مراکز درمانی بازتر نموده و روش کنترل آن ها را نشان دهند، در مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک منتشر شده اند.