خالق بازی با کلمات وردل Wordle از انگیزه ها و اشتباهات خود پرده برداشت - وبلاگ دوین

به گزارش وبلاگ دوین، جاش واردل Josh Wardle هرگز قصد ساخت یک بازی همه گیر و محبوب را نداشت. در واقع، او واقعاً ساخته اش را اصلاً یک بازی نمی داند یا خودش را یک توسعه دهنده بازی نمی داند. این مهندس نرم افزار و هنرمند در یک سخنرانی در کنفرانس توسعه دهندگان بازی در سانفرانسیسکو، تکرار کرد که Wordle را برای شریک زندگی خود به عنوان تمرینی خصوصی ساخته بود که تا این دو بتوانند هر روز در طول همه گیری با هم رقابت کنند و سرگرم بشوند. این بازی را او تا حدی بر اساس جدول کلمات متقاطع نیویورک تایمز یا الهام گرفتن مستقیم از بازی تخته کلاسیک ساخته بود.

واردل گفت که عاشق کلمات و زبان است.

نام وب سایت شخصی او که وردل قبل از خرید از طریق نیویورک تایمز در آن میزبانی می شد، Powerlanguage است. علیرغم نیت فروتنانه اش، Wordle به یکی از بزرگ ترین بازی های سال تبدیل شده است و سبک بازی های مبتنی بر کلمات را احیا کرده و در این فرآیند بازی های مشابه یا اسپین آف های بی شماری برای آن درست شد.

واردل نخستین زمان الهام گیری بازی را سال 2013 می داند، زمانی که او در حال آزمایش بازی های کلمه ای و توسعه برنامه اندروید بود. Wordle اصلی دارای بازی های بی انتها و یک بانک کلمات بسیار بزرگتر بود که شامل فهرست کلمات انگلیسی 13000 کلمه ای پنج حرفی بود. اما زمانی که او این تجربه را با شریک خود مطرح نمود تصمیم گرفتتند فهرست را کم کنند و سپس به مدت شش سال تمام این ایده را کنار گذاشت.

او بازی را در طول همه گیری دوباره زنده کرد و آن را مجذوب کننده تر کرد. تغییرات او واقعا نیت همه گیر شدن بازی نداشتند، اما خیلی درست به هدف زدند و بازی بسیار محبوب شد.

یکی از تصمیم های او این بود که بازی فقط یک بار در روز به شما اجازه بازی بدهد. واردل گفت که ابتدا کل بازی Wordle به صورت یک فایل جاوا اسکریپت 63 کیلوبایتی وجود داشت که هر بار که از صفحه وب بازدید می کنید به طور کامل بارگیری می شود، به این معنی که بازیکنان می توانستند کل بانک کلمه را ببینند و حتی پیش بینی کنند که چه کلماتی هر روز برای پنج سال آینده انتخاب می شوند.

تصمیم غیرمعمول دیگری که انجام داد این بود که وردل را به جای یک اپلیکیشن موبایل به صورت وب اپ عرضه کند. تصمیمی که به گفته او به این دلیل بود که تنها توسعه وب را می دانست.

اشتباهی که او اینجا انجام داد این بود که از url ای استفاده کرد که به سختی به یاد آورده می شود و حتی ترجیح داد به هیچ وجه از آن درآمد کسب نکند.

واردل می گوید: من و شریکم حدود شش ماه این بازی را با هم بازی کردیم. از ژانویه تا ژوئن، بازی در وب سایت شخصی من بود و وب سایت هم عمومی بود، اما هیچ کس بازی نمی کرد. چونمن به کسی در مورد آن نگفته بودم.

اما ناگهان همه چیز تغییر کرد، بازی ابتدا نزد اعضای خانواده و دوستان واردل محبوب شد و در نهایت در جامعه نیوزیلند توسعه یافت و بعد به صورت ویرویسی در دنیا فراگیر شد.

در اینجا بود که واردل در مورد مدیریت بازی و اینکه در آینده با آن چه کار کند فشار زیادی احساس کرد، بنابراین آن را به نیویورک تایمز فروخت!

او می گوید: من این بازی را ساختم، اما هیچ علاقه ای به راه اندازی یک تجارت با این بازی نداشتم. اساساً من خودم را یک هنرمند می دانم، از خلق چیز هایی بسیار لذت می برم. اداره یک تجارت مبتنی بر بازی برای من جالب نیست. من فکر می کنم که برخی از مردم در شرایط من کار دیگری می کردند. فکر می کنم نیویورک تایمز مهماندار خوبی برای آینده این بازی باشد.

واردل می گوید که دلیل اصلی موفقیت وردل ایجاد ارتباطات اجتماعی بین خانواده و دوستان است و حسی است که برمی انگیزد.

او می گوید: در حال حاضر ما بیشتر از همیشه به هم متصل هستیم، مردم می خواهند ارتباط برقرار کنند. و کلماتی مانند دوستت دارم را بگویند.

منبع