نگاهی به کاربرد پزشکی خرزهره - وبلاگ دوین

به گزارش وبلاگ دوین، خرزهره یک درختچه کوچک با حداکثر 2 متر ارتفاع است. برگ ها بسیار باریک بیضوی و در ابعاد 5-21 در 1-3/5 سانتی متر، به رنگ سبز تیره و بدون گوشواره

نویسندگان: کوهویی لینگ، چوا تانگ کیان، تان چای هون

مترجمان: دکتر حسین حسین زاده، دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی

نام علمی (خانواده):

Nerium oleander L. (Apocynacear)

نام انگلیسی:

Oleander

نام فارسی:

خرزهره

مشخصات:

خرزهره یک درختچه کوچک با حداکثر 2 متر ارتفاع است. برگ ها بسیار باریک بیضوی و در ابعاد 5-21 در 1-3/5 سانتی متر، به رنگ سبز تیره و بدون گوشواره (زائده ای در محل اتصال دمبرگ به ساقه) هستند که در حلقه های سه تایی دسته بندی شده اند. گل ها درخشان و معطر هستند. از این گیاه در طب سنتی آیورودا برای درمان گال، بیماری های چشمی و همورئید استفاده می گردد. بعلاوه برای درمان عفونت های انگلی در کالابریا (جنوب ایتالیا) به کار می رود. کاسبرگ ها مثلثی باریک تا بیضوی باریک در ابعاد 3-10 میلی متر هستند. رنگ گلبرگ ها قرمز مایل به بنفش، صورتی، سفید و یا زرد است. میوه ها از فولیکول های استوانه ای تشکیل شده اند که ابعادشان 12-23 سانتی متر است. دانه ها دوکی شکل و در حدود 0/9-1/2 سانتی متر هستند.

منشأ:

بومی اروپای جنوبی (2) است و به طور گسترده ای در آسیا، اروپا و امریکای شمالی (1) کاشت می گردد.

ترکیبات شیمیایی:

اولئاندروزید، کانروزید، نریازید، نریگوزید، نریوموزید، نریدیگی نوزید، نری زوسید، نری تالوسید، پروسراژنین، نری دی انون A، کاردنولید N1 تا N4 و سایر مواد.

کاربرد در طب سنتی:

از این گیاه در طب سنتی آیورودا برای درمان گال، بیماری های چشمی و همورئید استفاده می گردد. بعلاوه برای درمان عفونت های انگلی در کالابریا (جنوب ایتالیا) به کار می رود. از جوشانده برگ برای درمان دیابت در جنوب شرق مراکش استفاده می گردد. پوست، برگ و گل ها به طور سنتی به اسم افزایش دهنده توان قلب و مدّر به کار می فرایند.

آثار دارویی:

مسکن، ضد التهاب، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد نئوپلاسم، ضد قارچ، مضعف سیستم اعصاب مرکزی، ضد میتوز، حشره کش، لاروکش، محرک عضلانی و مهار نماینده فعال شدن NFKB.

بیشتر بخوانید: آشنایی با 10 گل زیبای خطرناک

اندازه مصرف:

در این زمینه اطلاعاتی در دسترس نیست.

عوارض جانبی:

تضعیف سیستم اعصاب مرکزی، گیجی، استوپور (کند ذهنی) سردرد، تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، کرامپ های شکمی، سقط خود به خودی، ازدیاد حساسیت، درماتیت تماسی، افزایش پتاسیم خون و تاکی پنه.

مسمومیت زایی:

برای انسان ها و حیوانات سمی است. این گیاه حاوی ترکیبات سمّی بسیاری است که بسیاری از آنها برای انسان کشنده است. خوردن این گیاه می تواند بر دستگاه گوارشی و هم بر قلب و بعلاوه سیستم اعصاب مرکزی آثاری داشته باشد.

موارد منع مصرف:

مادران باردار و در ایام شیردهی و هم بچه ها و یا افرادی که به این گیاه حساسیت دارند، نباید آن را مصرف نمایند. مصرف خوراکی هم توصیه نمی گردد.

تداخلات دارو - گیاه:

سمیت کشنده دیژیتالیس در مصرف همزمان این گیاه با دیگوکسین و یا دیژیتوکسین ممکن است رخ دهد. مصرف همزمان کینیدین، نمک های کلیسم، مدرهایی که به دفع سدیم و کلر یاری می نمایند، ملین ها و گلوکوکورتیکوئیدها باعث افزایش اثربخشی و هم افزایش عوارض جانبی آن می گردد.

پی نوشت:

برای مشاهده پی نوشت های این کتاب به منبع مقاله مراجعه گردد.

منبع مقاله :

لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.

منبع: راسخون