اردوگاه ایران در تصرف لژیونر ها با غفلت از لیگ برتر، راه تیم ملی از خارج می گذرد؟ - وبلاگ دوین

به گزارش وبلاگ دوین، درحالی که شاهد تصرف اردوگاه تیم ملی به وسیله لژیونر ها هستیم، این سؤال پیش می آید که لیگ ایران دیگر پویا نیست یا راه تیم ملی از خارج کشور می گذرد؟

به گزارش خبرنگار ورزشی وبلاگ دوین، تیم ملی فوتبال ایران این روز ها در کوران مسابقات مقدماتی جام جهانی 2022 قطر قرار گرفته است، مسابقاتی که شاگردان اسکوچیچ پیروز شده اند از چهار بازی برگزار شده، 10 امتیاز کسب نمایند و در صدر گروه شان حضور داشته باشند. تیم ملی پیش از تساوی یک - یک اخیر با کره جنوبی به رکورد 10 پیروزی متوالی رسیده بود و این پیروزیت باعث شده است تا خیلی ها جهت راهیابی به قطر را برای این تیمِ پرستاره هموار و بدون مانع بدانند.

به زعم بسیاری از اهالی فوتبال، نسلی که الان در تیم ملی حضور دارد، رجحانن نسل تاریخ فوتبال ایران است؛ حتی بهتر از تیم 1998. در فهرست اخیر دعوت شدگان به تیم ملی که برای دو بازی امارات و کره جنوبی تهیه شده بود، از 26 نفر 19 نفر را بازیکنان شاغل در خارج از ایران تشکیل داده بودند و تنها هفت نفر به نمایندگی از لیگ ایران حضور داشتند. وحید امیری، مهدی ترابی و میلاد سرلک (پرسپولیس)، امید نورافکن و یاسین سلمانی (سپاهان)، صالح حردانی (فولاد خوزستان) و سیاوش یزدانی (استقلال) نفراتی بودند که از لیگ برتر در اردو تیم ملی حاضر شده بودند که از این تعداد دو بازیکن به نام های یزدانی و سلمانی هم از فهرست 23 نفره بازی با کره خط خورده اند، یعنی لیگ رجحان های ایران در ملاقات با کره تنها پنج نفر بوده اند. بماند که در این بین تنها وحید امیری، یعنی یک بازیکن در ترکیب 11 نفره تیم ملی حضور داشته است.

قطعاً این حجم از حضور لژیونر ها در تیم ملی در تاریخ فوتبال ایران بی سابقه بوده است، تیم ملی امروز از اسپانیا و پرتغال و هلند گرفته تا روسیه و بلژیک و انگلستان بازیکن در خود جای داده است. البته بعضی از بازیکنانی که از لیگ برتر ایران در فهرست اخیر تیم ملی حضور داشته اند هم سابقه لژیونر بودن را در کارنامه دارند، مثل وحید امیری، امید نورافکن و مهدی ترابی. بنابراین تقریباً ساختار اصلی تیم را بازیکنان حرفه ای و به روز تشکیل داده اند. این در حالی است که فوتبال ایران هم اکنون بیش از 50 بازیکن لژیونر دارد که تعداد زیادی از آنها یا تا به امروز به تیم ملی دعوت نشده اند یا اینکه تنها در مقاطعی خاص به اردو فراخوانده می شوند. دانیال داوری، سوشا مکانی، رایان تفضلی، مهرداد بیت آشور، الهیار صیادمنش، امید ابراهیمی، محمد محبی، شهاب زاهدی و علی علیپور از جمله این نفرات هستند.

علاوه بر لژیونر ها ما در لیگ داخلی خودمان هم بازیکنان سرشناس و آماده زیادی را داریم که از پوشیدن لباس تیم ملی محروم هستند. به طور مثال سجاد شهباز زاده آقای گل فصل پیش لیگ برتر به شمار میرود، ولی به علت ترافیک شدید خط حمله تیم ملی، حتی نمی تواند خودش را به تمرینات تیم ملی نزدیک کند، چه برسد به بازی کردن. اینکه سطح فوتبال ما به حدی رسیده است که بازیکنان زیادی در خارج از ایران شاغل هستند به نوبه خود یک پیروزیت و شاید فصل جدیدی برای فوتبال ایران به حساب بیاید، ولی در آن سوی ماجرا نکته دیگری وجود دارد که پس لیگ برتر ایران چه؟

مطمئناً بیشتر بازیکنان لژیونر و تاپ تیم ملی از همین لیگ برتر به سطوح بالا، چون کسب عنوان آقای گلی لیگ های معتبر اروپایی و گلزنی مقابل تیم های درجه یک جهان در لیگ قهرمانان اروپا دست پیدا نموده اند و همین موضوع اهمیت توجه به استعداد ها و پتانسیل های لیگ داخلی را دوچندان می نماید، اما این سؤال پیش می آید که آیا با دعوت تنها هفت نفر از لیگ ایران به اردوی تیم ملی که تنها دو سه نفر شان به عنوان استعداد و جوانِ آینده دار شناخته می شوند، این مهم محقق می گردد؟ مسئله معین لزوم پویایی هرچه بیشتر لیگ است و سیاست کلان فوتبال ایران باید به این سمت حرکت کند، اما اصولاً با حضور کم نمایندگان این لیگ در تیم ملی، فوتبال ما در این جهت قرار گرفته است یا خیر و یا اینکه آیا تشکیل بدنه اصلی تیم ملی با بازیکنان لژیونر و عدم ایفای نقش قابل توجه بازیکنان داخلی یک امتیاز مثبت برای فوتبال ایران به شمار میرود یا یک امتیاز منفی؟

در همین رابطه غلامرضا فتح آبادی بازیکن پیشین تیم ملی و کارشناس فوتبال ایران به وبلاگ دوین گفت: زمانی همه بازیکنان دوست داشتند به استقلال و پرسپولیس بیایند تا به تیم ملی برسند، اما الان دیگر تیم ملی بازیکن چندانی از این تیم ها ندارد و راه تیم ملی از بازی در خارج از کشور می گذرد. این رویه باعث شده است تا بازیکنان تصور نمایند برای اینکه بتوانند لباس تیم ملی را بپوشند باید در خارج از کشور بازی نمایند.

وی با اشاره به اینکه عده ای از لژیونر هایی که به تیم ملی دعوت می شوند اصلاً در تیم های شان بازی نمی نمایند، افزود: این بازیکنان واقعاً بازیکنان خوبی هستند، ولی با حضور در فوتبال اروپا و بعضاً بازی نکردن از شرایط مسابقه دور می شوند. اگر الان از لیگ ما بازیکن زیادی به تیم ملی دعوت نمی گردد، برای این است که بیشتر بازیکنان خوب و بااستعداد ما از ایران خارج می شوند.

فتح آبادی متذکر شد: اینکه بازیکنان زیادی را به خارج بفرستیم خیلی خوب است، اما این کار باید کنترل شده باشد تا لیگ پویایی داشته باشیم. ما باید سطح لیگ را آنقدر بالا ببریم تا با خروج بازیکنان، استعداد های جدیدی را معرفی کنیم، ولی خیلی شاهد رخ دادن این اتفاق نیستیم. لیگ ما باید به سمتی برود که بازیکنان خوب خارجی هم به ایران بیایند و به ارتقای سطح لیگ یاری نمایند. لیگ ما هم باید به نحوی باشد که بازیکنان خارجی با حضور در ایران به تیم های ملی کشورشان راه پیدا نمایند و بتوانیم حتی از این راه درآمدزایی کنیم؛ آن وقت می توانیم بگوییم خروج بازیکنان ایرانی از لیگ داخلی مفید است.

بازیکن پیشین تیم ملی ایران در سرانجام گفت: چرخه استعدادیابی و رشد ستاره ها در فوتبال ایران نباید متوقف گردد و ما باید کماکان فضا را برای رشد بازیکنان در لیگ داخلی فراهم کنیم. این موضوع می تواند برای ما حتی درآمدزایی هم داشته باشد. اگر لیگ پویایی داشته باشیم می توانیم بیش از این بازیکنان به خارج از کشور بفرستیم و البته بیش از این هم در تیم ملی نماینده از لیگ برتر داشته باشیم. امیدوارم با مدیریت عزیزی خادم و دیگر مدیران فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ و در جهت تشکیل یک لیگ پویا تر قدم برداشته گردد.